Rudarstvo 2010
Rudarstvo 2010 --->>> https://geags.com/2tlw15
Madison je glavni grad savezne države Wisconsin i glavni grad okruga Dane. Prema podacima iz 1. jula 2013. godine, Madison je imao 243,344 stanovnika,[2] činivši ga drugim gradom po veličini u saveznoj državi Wisconsin nakon grada Milwaukee i 83. po veličini u Sjedinjenim Američkim Državama. Madison je srž istoimenog metropolitanskog područja koje sadrži Dane, Iowa i Columbia okruge. Madisonsko metropolitansko područje je 2010. godine imalo 568,593 stanovnika.
1829. godine, prijašnji federalni sudija James Duane Doty je kupio preko hiljadu jutara (4 km) močvarnog i šumskog zemljišta na tjesnacu između jezera Mendota i Monona, sa namjerom za sagrađivanje grada na području četiri jezera. Kada je uspostavljena teritorija Wisconsina 1836. godine, zakonodavno tijelo teritorije je zasjedalo u gradu Belmont. Jedan od zadataka zakonodavnog tijela je bilo da izaberu trajno mjesto za glavni grad teritorije. Doty je agresivno lobirao da Madison bude novi glavni grad, nudeći promrznulim zakonodavcima odijela napravljena od bizona i obećavajući snižene cijene glasačima koji se još nisu bili odlučili. Naredio je Jamesu Slaughteru da sagradi dva grada u tom području, Madison i \"Grad četiri jezera\" blizu današnjeg grada Middleton. Doty je dao ime Madisonu po Jamesu Madisonu, četvrtom predsjedniku Sjedinjenih Američkih Država koji je preminuo 28. juna 1836. godine, te je imenovao ulice po ostalim 39 potpisnicima ustava Sjedinjenih Američkih Država.[3] Iako je grad postojao samo na papiru, zakonodavno tijelo tadašnje teritorije Wisconsin izglasalo je u korist Madisona da bude glavni grad, najvećim dijelom zbog svog geografskog položaja, između novih i rastućih gradova oko grada Milwaukee istočno, već dobro postavljenog grada Prairie du Chien zapadno i između znatno korisnih područja za rudarstvo jugozapadno i najstarijeg grada, Green Bay sjeveroistočno. Glasači su najvjerovatnije bili znatno privučeni radi imenovanja po znatno voljenom osnivaču Jamesu Madisonu, koji je nedavno preminuo i pošto su ulice imenovane po svakom od potpisivača ustava.[4]
If the percentage change is over 300%(4X) to the positive, the network will only adjust to 300%. This +300% change was done on July 16th, 2010, after the hashrate grew from 300 to 1300 MH/s in the preceding epoch.
Istraženo je približno 20.000 ruskih nalazišta minerala, a više od jedne trećine su rudnici. Ministarstvo prirodnih resursa navelo je ozbiljne probleme u tom sektoru, koji su uključivali iscrpljivanje rezervi i nisku stopu otkrivanja novih rezervi. Sistem izveštavanja o rezervama u Sovjetskom Savezu (i koji je Rusija vrlo često koristila za izveštavanje o resursima) zasnovan je na uspostavljanju parametara bušenja kako bi se utvrdila izvesnost rezervi. Za razliku od metode koja se koristi u zemljama sa tržišnom ekonomijom, ova metoda ne uključuje upotrebu tržišno zasnovanih ekonomskih kriterijuma za utvrđivanje izvodljivosti razvoja ovih resursa koristeći trenutnu tehnologiju pod prevladavajućim tržišnim uslovima. Prema tome, podaci o rezervama zasnovani na sovjetskoj metodi ne mogu se upoređivati sa definicijama rezervi u tržišnoj ekonomiji. Štaviše, sovjetski podaci o rezervama mnogih mineralnih sirovina ili su držani u tajnosti ili ih je bilo teško dobiti, a isto važi i za ruske podatke o mineralnim resursima. Međutim, od 2005. ruske kompanije počele su da traže izlaz na zapadna tržišta i berze kako bi prikupile novac u većim količinama i jeftinije nego u Rusiji. Ukinuti su brojni zakoni o državnoj tajni, što je navelo neke ruske kompanije da počnu izveštavati o svojim rezervama i resursima u skladu sa kodeksom Australijskog zajedničkog odbora rudnih rezervi Australijskog instituta za rudarstvo i metalurgiju.Greška kod citiranja: Početka oznaka nije ispravno oblikovana ili sadrži neispravan naziv
Više od 51% ruske proizvodnje bakra proizvodi firma Norilsk Nickel iz rude koju kompanija kopa. Ostatak potiče od znatno manje količine rude iskopane na planini Ural i velike količine sekundarnog materijala. Kako se rude bogate niklom u Norilsk Nickel iscrpljuju, Norilsk Nickel će se prebaciti na vađenje većih količina ruda, a to će biti prvenstveno rude koje imaju veći sadržaj bakra u odnosu na sadržaj nikla od ruda bogatih niklom, ali niži sadržaj oba metala. Ova promena mogla bi povećati proizvodnju bakra dok Norilsk Nickel pokušava da održi nivo proizvodnje nikla. Čini se da je strategija Norilsk Nickel da do 2010. godine da održi proizvodnju ruda bogatih niklom, što može odložiti značajan porast proizvodnje bakra.
Vodeći proizvođač bakra u Uralskoj planini - Uralska rudarska i metalurška kompanija - kontroliše veliki broj rudarskih i metalurških preduzeća na Uralu. Kompanija je planirala da razvije svoju sirovinsku bazu i da poveća proizvodnju bakra u koncentratu na 105.000 t u 2010. sa 72.000 t u 2003. Proizvodnja rudnika na Uralu bi se takođe povećala jer se razvoj rudnika odvija u kompaniji Russian Copper Company Limited, koja je bila treći proizvođač bakra u zemlji i koja je takođe kontrolisala rudarska i metalurška preduzeća u regionu Uralske planine. Razvoj velikog ležišta Udokan u Čitinskoj oblasti još uvek je na čekanju. Rezerve na Udokanu i susednim nalazištima kreću se od 10 do više od 20 Mt bakra u rudi sa 0,7% do 4% bakra.
Očekivalo se da će proizvodnja gvozdene rude biti u rasponu od 100 do 105 Mt/god do 2010. Dalji ograničeni porast proizvodnje rude gvožđa projektovan je do 2020. godine bez značajnog proširenja baze resursa. Resursna baza rude gvožđa nije se smatrala vrlo atraktivnom za investiranje zbog niskog stepena rude, tehnoloških problema u vezi sa rudarstvom i preradom ruda i poreskih problema.Greška kod citiranja: Početka oznaka nije ispravno oblikovana ili sadrži neispravan naziv Industrija gvozdene rude u Rusiji skočila je na prvo mesto na svetu posle smrti Petra Velikog I (1725).
Uprkos razvojnim planovima, prepreke su sprečavale Norilsk Nickel da investira u razvoj svojih postrojenja. Ulaganje koje je bilo planirano za period do 2010. rezultiralo bi samo skromnim povećanjem proizvodnje, mada bi se izbeglo značajno smanjenje proizvodnje.Greška kod citiranja: Početka oznaka nije ispravno oblikovana ili sadrži neispravan naziv
Uprkos razvojnom planu Norilsk Nickel-a da značajno poveća vađenje rude, kompanija je napredovala sporije nego što su to navodili njeni planovi i čini se da će do 2010. pokušati da održi nivo proizvodnje na nivou iz 2005. godine.Greška kod citiranja: Početka oznaka nije ispravno oblikovana ili sadrži neispravan naziv
2005. godine, ALROSA je uspela da održi nivo eksploatacije rudnika kroz svoj program postepenog prelaska na podzemno rudarstvo radi vađenja nisko-razrednih rezervi dijamantske rude. ALROSA je započela podzemne operacije u bloku br. 7/8 podzemnog rudnika Internacionalniji i nastavila je izgradnju podzemnih rudnika Mir i Udačni. Da bi održala stabilno poslovanje, ALROSA bi trebala povećati svoje rezerve rude izvođenjem intenzivnih pretraga novih nalazišta dijamanata. Kompanija je planirala da značajno poveća svoje ulaganje u istraživanje. Osnovana je nova istraživačka ekspedicija Mirni koja se koncentrisala na istraživanje.Greška kod citiranja: Početka oznaka nije ispravno oblikovana ili sadrži neispravan naziv
Energetska strategija za Rusiju za period do 2020. predviđa potrebu da se proizvodnja uglja poveća na između 310 i 330 Mt do 2010. godine i na između 375 i 430 Mt do 2020. godine kako bi se zadovoljila očekivana domaća potražnja. Rusija ima 22 bazena uglja sa 114 ležišta uglja koji su neravnomerno raspoređeni po celoj zemlji. U 2005. godini zemlja je imala 241 rudnik uglja koji je radio u 104 podzemna rudnika i 137 površinskih kopova sa ukupnim proizvodnim kapacitetom od 315 Mt/god. Ukupne rezerve uglja registrovane u Državnom registru rezervi procenjene su na oko 200 Gt, a registrovane rezerve u istraženim kategorijama A + B + C1 u sistemu klasifikacije rezervi koji je korišćen u Sovjetskom Savezu, a kasnije u Rusiji prijavljene su kao 106 Gt. To uključuje rezerve uglja u postojećim rudnicima uglja, u rudnicima u izgradnji i u detaljno istraženim delovima za novu izgradnju rudnika. Kao što je predviđeno programom energetske strategije zemlje, proizvodnja uglja mora se povećati za 10 do 15 Mt/god između 2005. i 2010. godine i za ukupno 105 Mt do 2020. godine. Iako je stvaranje dodatnih kapaciteta za proizvodnju uglja kroz nadogradnju i proširenje postojećih rudnika i razvoj novih rudnika bilo moguće na osnovu rezervi, to bi zahtevalo nivo ulaganja u sektor uglja daleko veći od istorijskog nivoa ulaganja u prošlih 5 godina i dovodi u sumnju izvodljivost planiranog proširenja. Po trenutnim stopama ulaganja, kapacitet proizvodnje uglja do 2020. godine bio bi oko 375 Mt/god. Ovaj optimistični investicioni scenario u velikoj meri bi zavisio od povećanja stranih investicija, posebno kineskih, japanskih i južnokorejskih kompanija.Greška kod citiranja: Početka oznaka nije ispravno oblikovana ili sadrži neispravan naziv
Energetska strategija zemlje predviđa da će se proizvodnja prirodnog gasa kretati između 635 i 665 milijardi kubnih metara u 2010. godini i između 680 i 730 milijardi kubnih metara u 2020. godini. Ovi ciljevi proizvodnje gasa trebalo je da se postignu razvojem u tradicionalnim regionima za proizvodnju gasa, od kojih je glavni Zapadni Sibir, i u novim provincijama za proizvodnju nafte i gasa u Istočnom Sibiru, na ruskom Dalekom istoku, u Evropskom severu, uključujući priobalje u Arktičkom moru i na poluostrvu Jamal. Zajedno sa razvojem velikih polja, strategija preporučuje razvoj malih gasnih polja, pre svega u evropskom delu zemlje u planinama Ural, Volga i severozapadnim oblastima.Greška kod citiranja: Početka oznaka nije ispravno oblikovana ili sadrži neispravan naziv
Energetska strategija za Rusiju za period do 2020. godine uključuje nekoliko scenarija koji predviđaju raspon ruske proizvodnje nafte između 445 i 490 Mt/god do 2010. i između 450 i 520 Mt/god u 2020. Proizvodnja i rast proizvodnje nafte trebali su biti usredsređeni na tradicionalne regije za proizvodnju nafte, kao što su Zapadni Sibir, Severni Kavkaz i region Volga, kao i nove provincije nafte i gasa na evropskom severu (Timan-Pekora region), na istoku Sibira i ruskom Dalekom istoku, a na jugu u severnom kaspijskom regionu. Iako bi baza proizvodnje nafte u zemlji za ovaj period ostala zapadno-sibirska naftna i gasna pokrajina, prioritetna područja za novi razvoj trebala bi biti u istočnom i južnom regionu zemlje. Nova dešavanja na terenu verovatno će proizvesti gotovo sav godišnji rast nafte u Rusiji u narednih 5 godina i verovatno će proizvesti više od polovine nafte u zemlji 2020. godine. U narednih 5 godina, novi terenski razvoj na projektima pomogli bi u nadoknađivanju smanjenja proizvodnje na starijim poljima.Greška kod citiranja: Početka oznaka nije ispravno oblikovana ili sadrži neispravan naziv 59ce067264